Rozległa sala na parterze służy przede wszystkim eksponowaniu zbiorów rzeźby gotyckiej. Najstarszymi obiektami są: rzeźba Madonna z Dzieciątkiem z 1375 roku należąca do typu „Madonn na lwie” oraz typowe dla gotyku rzeźby w stylu pięknych Madonn, wywodzące się z praskiej szkoły Parlerów. Spośród nich na uwagę zasługuje idealistyczny wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem z Biskupowa i figura Pięknej Madonny z czterema płaskorzeźbami ukazującymi apostołów. Wśród eksponowanych w muzeum zabytków można zobaczyć również zestaw rzeźb popularnych na Śląsku świętych kobiet: św. Anna Samotrzecia, św. Barbara, św. Jadwiga Śl. i Św. Katarzyna Aleksandryjska. W kilku prezentowanych rzeźbach widoczne są wpływy i zapożyczenia z warsztatu Wita Stwosza (Św. Sebastian z Jemielnicy z PODAĆ DATĘ, Pieta z kaplicy św. Aleksego w Opolu z 1507 roku, Św. Wawrzyniec z NNNN). Na ekspozycji ukazane są także dzieła w trakcie prac konserwatorskich. Dzięki temu zwiedzający mają możliwość zapoznania się ze skomplikowanym procesem przywracania dziełom sztuki pierwotnego wyglądu i blasku.
W sali rzeźby można zobaczyć również malarstwo, historyczne księgi liturgiczne oraz gotyckie ornaty. Eksponowane w sali malarstwo pochodzi z różnych okresów stylistycznych. Do najważniejszych obrazów należą: Matka Boska z Dzieciątkiem w ogrodzie różanym z około 1480 roku z kręgu Martina Schongauera, namalowany temperą na desce obraz Św. Barbary przypisywany Hansowi Dürerowi, Chrystus Salvator Joosa van Cleve z początku XVI wieku.
Autorem wszystkich fotografii jest A. Nowak